Sana da oluyor mu?
Bazen sesimi duyan yokmuş gibi.
Konuşuyorum ama sesim mi çıkmıyor?
Bağırayım.
Yine cevap yok.
Daha iyi dinleyeyim diyorum o zaman.
Dinliyorum. Duyuyorum. Ses veriyorum. Bir tek o zaman duyuluyorum.
Peki konuşmayı ben başlatsam. Yine sessizlik.
Ya benim söylemem gereken bir şey varsa? Sessizlik.
Sana da oluyor mu? Yönüm mü ters diyorum.
Acaba diyorum yanlış yöne mi sesleniyorum?
Kadınların arasına gidiyorum. Diyorlar ki hangi marka halıyı tavsiye edersiniz, saçımın boyası aktı ne yapmalıyım, iyi peynir bulamıyorum nerden alıyorsunuz diyorlar. Beni duyan çıkmıyor. Belki en kibarlarından biri çıkıp selam veriyor.
En sosyal ortamlara gidiyorum. Diyorlar ki bu video çok komik, şu kediye baksana, bilmem ne bakanı demiş ki diyorlar. Ben, duyan çıkmıyor. Belki en kibarlarından biri çıkıp selam veriyor.
Eski dostların yanına gidiyorum. O bana küstü diyor, ben de şehir değiştirdim diyor, hayallerim yıkıldı diyor, bazısı hiç konuşmuyor. Belki en kibarlarından biri çıkıp selam veriyor.
Nasıl yardımcı olabilirim diyorum. Ses gelmiyor. Benim de sesim duyulmuyor.
Meslektaşların yanına gidiyorum. Ben diyor, öbürü ben diyor, beriki ben diyor. Ben de ben diyeyim diyorum. Hep birlikte ben diyoruz. Belki en kibarlarından biri çıkıp selam veriyor.
Söylemek istediklerime bakıyorum. Onlar mı manasız diyorum. Ya bir destek çağrısı ya bir şifa önerisi. Bunları duyan yok mu?
Sesimi duyan yok mu?
Sana da oluyor mu?
Acaba diyorum seçtiğim kelimeler mi yanlış? Bunca yılı çuvala koyup kendi kitabımı kenara bıraktım. Açıkça diyorum ki acaba kelimelerim mi hatalı?
Acaba diyorum yaşadığımız coğrafya mı böyle? Acaba bu yüzyıl mı böyle? Acaba asıl virus bu mudur? Herkes yalnız herhalde diyorum. Herkes benim gibiyse neden sesim duyulmuyor diyorum. Çünkü ben dinliyorum ve duyuyorum.
Sana da oluyor mu? Hiçbir yere uymuyor muyum diyorum. Uyumsuz muyum diyorum. Nasıl uyarım bilemiyorum. Uymalı mıyım bilmiyorum.
Uymak zorunda değilim diyorum.
Mesele bu olamaz diyorum.
O zaman işte susuyorum.
Sana da oluyor mu?