bu akşam, hocam Özlem Var'dan (o da sevgili Neslihan Buzkan'dan dinlemiş) öğrendiğim bir hikayeyi paylaşmak istedim. Üzerine düşünecek, söyleyecek çok şey olan bir hikaye. Yazana, paylaşanlara teşekkürlerimle.
Sokakta yürüyorum.
Derin bir çukur var kaldırımda.
İçine düşüyorum.
Kayboldum…Çaresizim.
Benim hatam değil.
Bir çıkış yolu bulmak çok zaman alıyor.
II
Aynı sokakta yürüyorum.
Derin bir çukur var kaldırımda.
Onu görmemiş gibi yapıyorum.
Tekrardan düşüyorum içine.
İnanamıyorum aynı yerde olduğuma.
Ama bu benim hatam değil.
Yine uzun zamanımı alıyor buradan çıkmak.
III
Aynı sokakta yürüyorum.
Derin bir çukur var kaldırımda.
Orada olduğunu görüyorum.
Yine de düşüyorum içine… Bu bir alışkanlık.
Gözlerim açık.
Neredeyim biliyorum.
Bu benim hatam.
Hemen çıkıyorum.
IV
Aynı sokakta yürüyorum.
Derin bir çukur var kaldırımda.
Çevresinden dolanıyorum.
V
Başka bir sokakta yürüyorum.
Portia NELSON
There’s a Hole in My Sidewalk: The Romance of Self-Discovery